αρθροπάθεια

Μία από τις παθήσεις των αρθρώσεων είναι η αρθροπάθεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της ασθένειας, ο χόνδρος στις αρθρώσεις καταστρέφεται αργά. Μετά από πολύ καιρό, συμβαίνουν διάφορες αλλαγές, τα αρθρικά άκρα των οστών ξαναχτίζονται, η φλεγμονώδης διαδικασία αυξάνεται και ο περιαρθρικός ιστός καταστρέφεται. Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια από τις πιο κοινές παθήσεις των αρθρώσεων παγκοσμίως. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, η ασθένεια επηρεάζει περισσότερο από το 70% των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Η αρθροπάθεια των αρθρώσεων κατέχει τη δεύτερη θέση ως προς τον επιπολασμό μετά τα ογκολογικά και καρδιαγγειακά νοσήματα. Όσο μεγαλύτερο είναι το άτομο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα οστεοαρθρίτιδας. Άνδρες και γυναίκες προσβάλλονται εξίσου από αυτή την ασθένεια. Επιπλέον, η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και σε ένα άτομο χωρίς αναπηρία άνω των 30 ετών.

Γιατί εμφανίζεται η ασθένεια

Η ανάπτυξη της αρθροπάθειας σχετίζεται με διαταραγμένο μεταβολισμό στις αρθρώσεις. Ως αποτέλεσμα, ο χόνδρος χάνει την προηγούμενη ελαστικότητά του. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην ολική ή μερική απώλεια πρωτεογλυκανών που αποτελούν μέρος του χόνδρου. Σε αυτό το φαινόμενο συμβάλλουν οι βαθιές ρωγμές στον χόνδρο. Επιπλέον, οι γιατροί λένε ότι η οστεοαρθρίτιδα είναι συνέπεια τόσο μεταβολικών διαταραχών όσο και ορμονικής ανεπάρκειας, τραύματος, ρευματοειδούς αρθρίτιδας και ψωρίασης. Η πιο κοινή αιτία είναι η μη φυσιολογική πίεση στην άρθρωση όταν ο χόνδρος δεν μπορεί να την αντέξει.

Ορισμένοι παράγοντες συμβάλλουν επίσης στο σχηματισμό και την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας:

• Μεταφερόμενο τραύμα. Αυτά περιλαμβάνουν εξαρθρήματα, μώλωπες, κατάγματα, ρήξεις συνδέσμων κ. λπ.
• Παραβίαση μεταβολικών διεργασιών.
• Το υπερβολικό βάρος του σώματος, το οποίο ασκεί πρόσθετη πίεση στις αρθρώσεις.
• Η παρουσία φλεγμονώδους διαδικασίας στην άρθρωση (σε οξεία πυώδη αρθρίτιδα).
• Προχωρημένη ηλικία.
• Μη συμμόρφωση με τη σωστή διατροφή.
• Συχνή υποθερμία.
• Η παρουσία αυτοάνοσων νοσημάτων. Αυτά περιλαμβάνουν ερυθηματώδη λύκο, ρευματοειδή αρθρίτιδα.
• Με γενική δηλητηρίαση του σώματος.
• Η εμφάνιση συχνών κρυολογημάτων.
• Με σύφιλη, φυματίωση, εγκεφαλίτιδα, γονόρροια.
• Σε παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα.
• Όταν διαταράσσεται η πήξη του αίματος.

ποικιλίες της νόσου

Ο πιο συνηθισμένος τύπος είναι η οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Η άρθρωση του γόνατος υποφέρει. Μια τέτοια διάγνωση μπορεί να γίνει σε περίπτωση παχυσαρκίας, μεταβολικών διαταραχών ή σοβαρού στρες. Η ασθένεια μπορεί να εξελιχθεί σε πολλά χρόνια, και στο τελευταίο στάδιο μπορεί να υπάρξει ακινητοποίηση του γόνατος.

Η οστεοαρθρίτιδα του αστραγάλου εμφανίζεται στην άρθρωση του αστραγάλου. Η ανάπτυξη της νόσου μπορεί να προκληθεί από τον προκύπτοντα τραυματισμό, διάστρεμμα, δυσπλασία, ουρική αρθρίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να είναι ο αιτιολογικός παράγοντας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διάγνωση γίνεται σε εκείνα τα άτομα των οποίων η επαγγελματική δραστηριότητα περιλαμβάνει τακτική υπερφόρτωση των αρθρώσεων του αστραγάλου (χορευτές, αθλητές, γυναίκες με ψηλά τακούνια).

Η παρουσία συγγενών ελαττωμάτων της άρθρωσης του ώμου ή η υπερβολική φόρτιση μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση αρθρώσεως του ώμου. Αυξημένος κίνδυνος να αρρωστήσετε από ζωγράφο, γύψο κ. λπ.

Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου είναι μια σοβαρή μορφή της νόσου. Ο κύριος προκλητικός παράγοντας είναι οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στους ιστούς της άρθρωσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια τέτοια διάγνωση γίνεται σε άτομα των οποίων η ηλικία υπερβαίνει τα 45 έτη.

Η ανάπτυξη της αυχενικής αρθρώσεως συμβαίνει λόγω ανεπαρκούς κινητικότητας της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, παχυσαρκίας και τραύματος. Οι άνθρωποι που κάνουν καθιστική ζωή κινδυνεύουν. Τα κύρια συμπτώματα αυτής της αρθρώσεως είναι η περιορισμένη κινητικότητα των αρθρώσεων, η ζάλη, οι πονοκέφαλοι και η λιποθυμία. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι σπονδυλικές αρτηρίες που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία.

Η σπονδυλαρθρίτιδα επηρεάζει τις αρθρώσεις και τους χόνδρους της σπονδυλικής στήλης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια τέτοια διάγνωση γίνεται σε άτομα των οποίων η ηλικία υπερβαίνει τα 70 έτη. Η πλειονότητα των περιπτώσεων τέτοιας βλάβης από οστεοαρθρίτιδα παρατηρείται σε γυναίκες επειδή τα επίπεδα οιστρογόνων τους μειώνονται με την ηλικία.

Πώς εκδηλώνεται η ασθένεια

Το κύριο σύμπτωμα της οστεοαρθρίτιδας είναι ο πόνος όταν οι αρθρώσεις είναι υπό πίεση. Η εξαφάνιση αυτού του συμπτώματος συμβαίνει όταν η άρθρωση είναι ήρεμη. Ο πόνος της οστεοαρθρίτιδας έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Υπάρχει οξύς πόνος ή σημαντική ενόχληση κατά την εκτέλεση κινητικών ενεργειών. Ο εντοπισμός του πόνου είναι το μέρος όπου βρίσκεται η κατεστραμμένη άρθρωση. Εάν σταματήσετε τέτοιες κινήσεις, ο πόνος θα υποχωρήσει.

Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ένα άτομο δεν βιώνει δυσάρεστες αισθήσεις. Προϋπόθεση για αυτό είναι η υιοθέτηση μιας βέλτιστης στάσης. Ο πόνος σε ηρεμία εμφανίζεται μόνο καθώς η ασθένεια εξελίσσεται. Τέτοιες αισθήσεις θυμίζουν πονόδοντο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένα άτομο δεν μπορεί να κοιμηθεί. Μετά από αυτό, ο χόνδρος λεπταίνει και το οστό εκτίθεται, προκαλώντας την ανάπτυξη οστεόφυτων. Ο οξύς πόνος δεν αφήνει ένα άτομο και εντείνεται παρουσία διαφόρων παραγόντων.

Ένα άλλο ενδεικτικό σύμπτωμα της νόσου είναι η τσακίσματα. Ακούγεται λόγω της μειωμένης απαλότητας της περιστροφής του οστού στην άρθρωση, εμφανίζεται τριβή μεταξύ τους. Αυτή είναι η αιτία του χαρακτηριστικού ήχου. Η παρουσία τσακίσματος είναι επίσης εγγενής σε άλλες ασθένειες, λαμβάνοντας υπόψη τις υγιείς αρθρώσεις. Ωστόσο, με την αρθροπάθεια, ακούγεται ένας ξηρός ήχος. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, τέτοιοι ήχοι γίνονται πιο ζωντανοί. Παράλληλα με την κρίσιμη στιγμή, ένα άτομο βιώνει πόνο.

Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να αναγνωριστεί από περιορισμένη κινητικότητα στην άρθρωση. Το αρχικό στάδιο χαρακτηρίζεται από την απουσία ενός τέτοιου συμπτώματος. Ωστόσο, καθώς η νόσος εξελίσσεται, φυτρώνουν οστικά νεοπλάσματα, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται ο χώρος της άρθρωσης. Σε έναν άνθρωπο, ένα άκρο καθίσταται ακίνδυνο στο σημείο όπου επηρεάζεται η άρθρωση.

Χαρακτηριστικό σημάδι της οστεοαρθρίτιδας είναι η κακή ευθυγράμμιση των αρθρώσεων. Τροποποιούνται από την ανάπτυξη οστεοφύτων στην επιφάνεια των οστών και την παρουσία αρθρικού υγρού εκεί. Η παραμόρφωση αναφέρεται σε μεταγενέστερο σύμπτωμα όταν η ασθένεια έχει επηρεάσει σημαντικά τις αρθρώσεις.

Η ασθένεια προχωρά με παροξύνσεις ή υφέσεις, επομένως είναι δύσκολο να προσδιορίσετε ανεξάρτητα την αρθροπάθεια με βάση μόνο τα δικά σας συναισθήματα. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο πρέπει να συμβουλευτεί αμέσως έναν εξειδικευμένο κλινικό για να διευκρινίσει τη διάγνωση. Στο ιατρικό κέντρο, ο ασθενής αποστέλλεται για εξέταση ακτίνων Χ, βάσει της οποίας προσδιορίζονται διαφορετικοί βαθμοί της πορείας της νόσου:

• Στην πρώτη φάση δεν υπάρχουν οστεόφυτα, υπάρχει μια μικρή στένωση του αρθρικού χώρου.
• Το δεύτερο στάδιο χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό οστεοφύτων.
• Στην αρχή του τρίτου σταδίου, ο χώρος της άρθρωσης στενεύει, σημειώνεται η παρουσία πολλαπλών οστεοφύτων και η έναρξη της παραμόρφωσης της άρθρωσης.
• Στο στάδιο 4, ο χώρος της άρθρωσης σχεδόν απουσιάζει, παρατηρούνται πολλαπλά οστεόφυτα και σημαντική παραμόρφωση.

Πώς αναγνωρίζετε την οστεοαρθρίτιδα;

Τα διαγνωστικά μέτρα ξεκινούν με τη συνέντευξη και την εξέταση του ασθενούς. Μετά από αυτό, ο ειδικός συνταγογραφεί μια ακτινογραφία της προσβεβλημένης άρθρωσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια εικόνα ακτίνων Χ λαμβάνεται σε δύο προβολές. Αυτό θα απεικονίσει μια δυστροφική αλλαγή στον ιστό και θα καθορίσει επίσης πόσο άσχημα επηρεάζονται ο χόνδρος και τα παρακείμενα οστά. Σε έναν ασθενή με μια τέτοια ασθένεια, υπάρχει στένωση του χώρου της άρθρωσης και παραμόρφωση της θέσης των οστών. Από τέτοια οστά μπορούν να παρατηρηθούν πολλαπλασιασμοί οστών, οστεόφυτα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρξει απώλεια σταθερότητας στην άρθρωση, οδηγώντας σε υπεξαρθρώσεις.

Τα οστεόφυτα είναι το πρώτο σημάδι αρθρώσεως ορατό στην εικόνα. Πρώτον, η αρθρική επιφάνεια, δηλαδή η άκρη της, γίνεται αιχμηρή. Στη συνέχεια εμφανίζεται η πάχυνσή του και στη συνέχεια παρατηρείται η παρουσία εκβλαστήσεων και αγκάθων. Λαμβάνοντας υπόψη την ακτινογραφία που ελήφθη, ο γιατρός καταλήγει στα ακόλουθα συμπεράσματα:

1. Αμφίβολη οστεοαρθρίτιδα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούσε να προσδιοριστεί πόσο στενός ήταν ο χώρος της άρθρωσης, αλλά προσδιορίστηκε η παρουσία μικρών οστεοφύτων.
2. Η παρουσία ήπιας αρθροπάθειας. Μια τέτοια διάγνωση σημαίνει καλή απεικόνιση των οστεοφύτων, αλλά η στένωση του αρθρικού χώρου είναι αμφισβητήσιμη.
3. Η παρουσία μέτριας αρθροπάθειας. Αυτό μπορεί να διαγνωστεί όταν υπάρχει σαφής στένωση του χώρου της άρθρωσης, η παρουσία οστεοφύτων δεν είναι ορατή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, με μια τέτοια διάγνωση, η παραμόρφωση των οστών μπορεί να ανιχνευθεί σε μια ακτινογραφία.
4. Η παρουσία σοβαρής αρθροπάθειας. Με αυτή τη διάγνωση, ο χώρος της άρθρωσης στενεύει σημαντικά και σχηματίζονται μεγάλα οστεόφυτα. Επίσης θα υπάρχει πλήρης παραμόρφωση της άρθρωσης.

Τρόπος ζωής με οστεοαρθρίτιδα:

• Ανακουφίστε την κατεστραμμένη άρθρωση από την υπερβολική πίεση.
• Τηρήστε προσεκτικά το καθιερωμένο ορθοπεδικό καθεστώς.
• Χρησιμοποιήστε φυσικοθεραπεία.
• Πάρτε ένα μάθημα φυσικοθεραπείας.
• Επισκεφθείτε ένα σανατόριο.

Πώς να θεραπεύσετε

ιατρική μέθοδος

Η χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Εάν ξεκινήσετε τα θεραπευτικά μέτρα με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η πορεία της νόσου θα επιβραδυνθεί, η ποιότητα ζωής του ασθενούς θα βελτιωθεί σημαντικά. Τα φάρμακα σας επιτρέπουν να ανακουφίσετε τον πόνο και να εξαλείψετε τη φλεγμονώδη διαδικασία στην άρθρωση. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός συνταγογραφεί μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ένας έμπειρος γιατρός δεν θα συστήσει την από του στόματος χρήση ενός τέτοιου φαρμάκου. Αυτό μπορεί να ερεθίσει τα τοιχώματα του στομάχου. Αυτό σημαίνει ότι το φάρμακο χορηγείται καλύτερα ενδοφλεβίως ή ενδομυϊκά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται ως αλοιφή ως επικουρικό.

Εάν η ασθένεια επιδεινωθεί, ο ασθενής συνταγογραφείται ορμονικά κορτικοστεροειδή. Χορηγούνται ενδοαρθρικά. Υπονοείται η εισαγωγή υδροκορτιζόνης ή διπροσπάνης. Ως εξωτερικό φάρμακο, μπορούν να συνταγογραφήσουν τη χρήση ειδικού γύψου, αλοιφής ή βάμματος, η βάση του οποίου είναι η πάπρικα. Επιπλέον, τα χονδροπροστατευτικά περιλαμβάνονται στην ιατρική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Αποκαθιστούν τον χόνδρο και βελτιώνουν την ποιότητα του αρθρικού υγρού. Η διάρκεια της πορείας των θεραπευτικών μέτρων εξαρτάται από την έναρξη της βελτίωσης. Εάν το αναμενόμενο αποτέλεσμα δεν εμφανιστεί εντός 6 μηνών, το φάρμακο ακυρώνεται. Τα προστατευτικά χρησιμοποιούνται παράλληλα με σκευάσματα με βάση το υαλουρονικό οξύ. Χάρη σε τέτοια φάρμακα, σχηματίζεται ένας κυτταρικός φάκελος, ο οποίος συμβάλλει στο σχηματισμό χόνδρου στις αρθρώσεις. Μια αποτελεσματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να συμπληρώσει την πρόσληψη διακερεΐνης. Αναγεννά τον ιστό του χόνδρου. Η βελτίωση θα συμβεί μέσα σε δύο έως τέσσερις εβδομάδες.

χειρουργικές μεθόδους

Εάν οι συντηρητικές μέθοδοι δεν έχουν αντιμετωπίσει την ασθένεια, ο ασθενής υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση. Μία από τις μεθόδους χειρουργικής επέμβασης είναι η παρακέντηση. Χρησιμεύει τόσο ως θεραπευτική όσο και ως διαγνωστική διαδικασία. Με μια παρακέντηση, μια βελόνα εισάγεται στην προσβεβλημένη άρθρωση, μετά την οποία λαμβάνεται μια μικρή ποσότητα υγρού. Αυτό το υγρό αποστέλλεται στο εργαστήριο για ανάλυση. Χάρη σε αυτή τη μέθοδο, η άρθρωση ανακουφίζεται και εγχέεται ένα φάρμακο (κορτικοστεροειδές).

Μια άλλη χειρουργική μέθοδος είναι η αρθροσκόπηση. Η διαδικασία περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός αρθροσκοπίου στην προσβεβλημένη άρθρωση μέσω μικρών τομών. Με μια τέτοια διαδικασία, η κατάσταση των αρθρώσεων αξιολογείται από το εσωτερικό. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ένας εξειδικευμένος ειδικός αφαιρεί τον περιττό χόνδρο, ο ασθενής δεν βασανίζεται από πόνο.

Μια άλλη μέθοδος χειρουργικής θεραπείας είναι η περιαρθρική οστεοτομία. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης τα οστά της άρθρωσης λιμάρονται και στερεώνονται στην επιθυμητή θέση. Χάρη σε αυτή τη μέθοδο, το φορτίο στην πληγείσα περιοχή μειώνεται και ο πόνος εξαλείφεται. Η διαδικασία θεωρείται αρκετά αποτελεσματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας, αλλά χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις. Αυτό εξηγείται από την εισαγωγή της αναισθησίας και τη μακρά περίοδο αποκατάστασης.

Εάν η άρθρωση έχει παραμορφωθεί σημαντικά και δεν μπορεί να αποκατασταθεί, ο ασθενής έχει προγραμματιστεί για αρθροπλαστική. Αυτή είναι μια πολύπλοκη και δαπανηρή διαδικασία. Οι προθέσεις μπορούν να κατασκευαστούν από κεραμικό, πλαστικό ή μέταλλο. Μετά τη χρήση αυτής της μεθόδου, ο ασθενής έχει μεγάλη περίοδο ανάρρωσης και πόνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βοηθήσετε έναν ασθενή που έχει διαγνωστεί με οστεοαρθρίτιδα, διαφορετικά δεν μπορεί να αποφευχθεί η πλήρης ακινησία. Η χρήση μιας υψηλής ποιότητας πρόσθεσης παρατείνει τη διάρκεια ζωής έως και 15 χρόνια.

μεθόδους φυσικοθεραπείας

Η μέθοδος κρουστικών κυμάτων βοηθά στην απελευθέρωση του ασθενούς από τα αναδυόμενα οστεόφυτα ή τις οστικές διεργασίες. Τα οστεόφυτα προκαλούν πόνο. Με τη βοήθεια κυμάτων, τέτοιες εκφύσεις μαλακώνουν και μετά από ορισμένο χρόνο διαλύονται εντελώς. Επιπλέον, η διατροφή της άρθρωσης βελτιώνεται, οι μεταβολικές διεργασίες ομαλοποιούνται. Η αποτελεσματικότητα αυτής της διαδικασίας έχει αποδειχθεί σε πρώιμο στάδιο της αρθροπάθειας. Ο ασθενής πρέπει να έχει συνταγή γιατρού για θεραπεία κρουστικών κυμάτων. Αυτό εξηγείται από την παρουσία αρκετών αντενδείξεων.

Μια άλλη φυσιοθεραπευτική μέθοδος είναι η μυοδιέγερση. Οι μύες διεγείρονται με ηλεκτρικές παρορμήσεις. Η μυοδιέγερση συνταγογραφείται σε ασθενείς που είναι κατάκοιτοι ή σε ανάπαυση στο κρεβάτι μετά από τραυματισμό. Δεδομένου ότι η ροή του αίματος στην πληγείσα περιοχή ομαλοποιείται και ο μυϊκός τόνος αυξάνεται, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται σπάνια για την οστεοαρθρίτιδα.

Η χρήση της φωνοφόρησης περιλαμβάνει τη δράση ενός υπερηχητικού κύματος και ενός φαρμάκου στην προσβεβλημένη άρθρωση. Η αποτελεσματικότητα των διαδικασιών έγκειται στο γεγονός ότι τα φάρμακα μπαίνουν στο επίκεντρο της φλεγμονής. Μια άλλη θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα είναι η οζονοθεραπεία. Με τη βοήθεια της οζονοθεραπείας, ένα μείγμα αερίων εγχέεται στην προσβεβλημένη άρθρωση. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής απαλλάσσεται από τις αισθήσεις του βασανιστικού πόνου, η φλεγμονώδης διαδικασία μειώνεται, η άρθρωση γίνεται πιο κινητή και η κυκλοφορία του αίματος είναι φυσιολογική. Αυτή η μέθοδος αποτελείται από πολλούς κύκλους θεραπείας. Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από το πόσο σοβαρό είναι το στάδιο της νόσου.

άλλες θεραπείες

Ένας αποτελεσματικός τρόπος για την καταπολέμηση της αρθροπάθειας είναι η χρήση ενός συμπλέγματος φυσιοθεραπείας. Μέσω ειδικών ασκήσεων, ο ασθενής ομαλοποιεί τη ροή του αίματος στην πάσχουσα περιοχή και ενισχύει τους μύες. Τα μαθήματα ξεκινούν με απλές ασκήσεις, στη συνέχεια το φορτίο αυξάνεται.

Η χρήση χειροκίνητης θεραπείας και μασάζ λεμφικής παροχέτευσης βοηθά στην ανακούφιση του πόνου και στη βελτίωση της παροχής αίματος στις προσβεβλημένες αρθρώσεις. Αυτή η μέθοδος είναι καλή γιατί ακόμη και ακινητοποιημένοι ασθενείς μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν.

Μια προσθήκη στο ιατρικό και φυσικό πολιτισμικό σύμπλεγμα είναι η χρήση της μηχανοθεραπείας. Για αυτό χρησιμοποιούνται διάφοροι προσομοιωτές. Με τη βοήθειά τους, το φορτίο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων αυξάνεται, αλλά οι αρθρώσεις δεν καταστρέφονται. Χάρη στη μηχανοθεραπεία, η κυκλοφορία του αίματος στις αρθρώσεις αυξάνεται, οι μύες γίνονται πιο τονωμένοι.

Όταν επικοινωνεί με ένα εξειδικευμένο κέντρο, ο ασθενής λαμβάνει την πιο σύγχρονη, ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία, η οποία επιλέγεται εξατομικευμένα ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του σώματός του. Ταυτόχρονα, υπό την προϋπόθεση ιατρικής συνταγής, οι ειδικοί εγγυώνται θετικό αποτέλεσμα με ελάχιστη οικονομική δαπάνη για τον ασθενή.